Μια απολύτως "τoξική" αναμέτρηση

Ας μου επιτραπεί να σημειώσω ορισμένες σκέψεις, λίγο πριν ο ελληνικός λαός αποφασίσει για το μέλλον της χώρας.

Το βασικό ερώτημα που τίθεται με το δημοψήφισμα την προσεχή Κυριακή, δεν είναι η παραμονή της χώρας ή μη στο euro, αλλά το "μοντέλο" πολιτικής διαχείρισης της πολιτείας που επιθυμούμε για το μέλλον μας. Προφανώς, γνωρίζοντας την αδιαλλαξία των δανειστών, η επιλογή του "ΟΧΙ" μάλλον θέτει τη χώρα εκτός ευρωζώνης. Αντίθετα, το ΝΑΙ, θέτει ως βασική προϋπόθεση τους σκληρούς οικονομικούς και κοινωνικούς όρους, με τους οποίους θα πρέπει να πορευθούμε στο μέλλον.

Η απάντηση στους προαναφερθέντες προβληματισμούς, τελικά, δεν μπορεί παρά να δοθεί μόνο μέσα από τα ταξικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που θα επιλέξουν την μια ή την άλλη άποψη. Πρόκειται για μια απολύτως ταξική αναμέτρηση, ανάμεσα στους εύπορους και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας όπου η ανέχεια τους έχει φέρει σε απελπισία.

Παρακολουθώντας τους εκφραστές της μιας ή της άλλης άποψης, μπορεί εύκολα κάποιος να διακρίνει τον παραπάνω ισχυρισμό. Η αλήθεια είναι, ότι οι οπαδοί του ΝΑΙ, διαθέτοντας περισσότερα διαχειριστικά εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, όπως τηλεοπτικούς σταθμούς κτλ, ασκούν μια πρωτοφανή πίεση προς την κατεύθυνση αυτή, χρησιμοποιώντας ακόμη και τακτικές που υπερβαίνουν τα όρια της ηθικής. Επιστρατεύοντας ηθοποιούς, τραγουδιστές και άλλου είδους δημόσια "λαϊκά πρότυπα", συμβάλουν σε ένα αγώνα διατήρησης των κεκτημένων τους, αδιαφορώντας πλήρως για τους συνανθρώπους τους και την οικονομική τους κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά, αδύναμες τάξεις ανθρώπων που τους κυριεύει η οργή για τις πολιτικές τακτικές που επικράτησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μια τεράστια μάζα που δεν διαθέτει μέσα επικοινωνίας ώστε να φανεί, θα επιλέξει το ΟΧΙ ακόμη και αν υποπτεύεται τα δεινά που θα ακολουθήσουν, τουλάχιστον στην αρχή της εξόδου από το euro.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες, μαζί με τους διορισμένους εντεταλμένους γραφειοκράτες, στέλνουν τελεσίγραφα στην Ελλάδα απογοητεύοντας ακόμη μια φορά για το όραμα μιας ισότιμης δημοκρατικής Ευρώπης. Μιας Ευρώπης όπου από την Δευτέρα θα έχει οριστικά μεταλλαχτεί, εύχομαι προς το καλύτερο.

Ουδέν δίλημμα λοιπόν για την επιλογή της Κυριακής.

"Ο κάθε ένας και η κάθε μια από εμας, θα αποφασίσει με βάση το προσωπικό του συμφέρον." Από τη στιγμή όπου η κοινωνία μας δεν διαθέτει ειλικρινή κοινωνικό διάλογο και κυρίως αλληλέγγυα στάση με κοινό παρανομαστή την πατρίδα, είναι προφανές ότι η ψήφος θα διακατέχεται από ίδιο όφελος. Μια απολύτως τοξική αναμέτριση.

Κοιτώντας τα μάτια του παιδιού μου, απογοητευμένος αναρωτιέμαι, πως η γλυκιά αυτή ψυχή σταδιακά θα μεταλλαχτεί σε ένα σιχαμερό είδος ανθρώπινης υπόστασης, αποτέλεσμα του συλλογικού ανθρώπινου βίου μας.

Βασίλης Μιστριώτης,
Αρχιτέκτονας, διευθυντής σύνταξης GreekArchitects.gr