156.15 Ένα μοντέλο κατοίκισης

Φοιτήτριες : Λιακοπούλου Ευσταθία, Ταμπουράκη Ελευθερία-Μαρία
Καθηγητές :  Γρίβας Κωνσταντίνος                                                                         
Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ημερομηνία παρουσίασης : 5 Νοεμβρίου 2015

 

Κύριος στόχος της διπλωματικής μας είναι η δημιουργία ενός μοντέλου κατοίκησης, όπου ο κάτοικος καθορίζει τη δομή και τη μορφή των επιμέρους στοιχείων του.

Οδηγός των στοιχείων που ενσωματώνονται στο μοντέλο αποτελούν τα ευρήματα της μελέτης της περιοχής του Βλατερού στην Πάτρα.

Μέσα από τη μελέτη του οικισμού του Βλατερού αναλύεται ο τρόπος που οι κοινωνικές σχέσεις αντανακλούν και αλληλεπιδρούν με το χώρο.

Πώς μπορούν να διαμορφωθούν τα όρια ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο και πώς να επαναπροσδιοριστεί η  έννοια του δημοσίου μέσα από την οικειοποίηση ή την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων. Και όλα αυτά  στα πλαίσια ενός αυτογενούς οικιστικού συνόλου όπου κάθε κοινωνική απόσταση έχει καταργηθεί και ο προσωπικός χώρος δεν εξασφαλίζεται.

Ως προσωπικός χώρος ορίζεται ο χώρος που χρειάζεται το άτομο ώστε να μπορεί να κινηθεί με άνεση. Στο μοντέλο κατοίκησής μας, θεωρούμε ως ελάχιστη κοινωνική απόσταση το χώρο που χρειάζονται δύο οικεία πρόσωπα μεταξύ τους. Αυτός ο χώρος, ορίζεται στα 2 μέτρα και αποτελεί τη κύρια μονάδα σχεδιασμού μας.

Για τις έννοιες αυτές  υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες στην ερευνητική μας :

Η διαπλοκή του ιδιωτικού- δημόσιου χώρου/ βίου

Η περίπτωση του Βλατερού της Πάτρας.
Στα πλαίσια του μοντέλου ορίζεται η μονάδα κατοίκησης αποτελούμενη από το κέντρο και τα όρια της. Ως κέντρο της μεταφράζεται το αίθριο στην ελάχιστή του διάσταση και τα όρια εκφράζουν τη μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη δόμησης. Η σχέση του αίθριου με τη δομημένη κατοικία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές ανάλογα με τις προθέσεις του κάτοικου.

Η τοποθέτηση δύο συνεχόμενων αίθριων γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε φορά να υπάρχει μία ζώνη όπου τα μέγιστα επιτρεπόμενα όρια των κατοικιών να  συμπίπτουν. Η ζώνη αυτή αλλάζει ανάλογα με την κλίση του εδάφους. Όσο πιο έντονη είναι η κλίση του εδάφους τόσο πιο πυκνά τοποθετούνται τα κέντρα των ιδιοκτησιών με αποτέλεσμα η ζώνη αυτή να μεγαλώνει.

Έχοντας ορίσει το σύστημα αναπαριστάτε το μοντέλο προκειμένου να αποσαφηνιστούν  οι προθέσεις μας. Στόχος είναι η δημιουργία γειτονιάς με κοινόχρηστους χώρους όπου η μία κατοικία αλληλεπιδρά με την άλλη και οι ιδιωτικές ζωές μπλέκονται και εμφανίζονται στο δημόσιο.

Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται  σε μια περιοχή της Πάτρας που ως προϋπόθεση είναι να  βρίσκεται κοντά στο αστικό και εμπορικό κέντρο της πόλης  χωρίς να έχει κάποια συγκεκριμένη χρήση.

Η περιοχή αυτή βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του δασυλλίου. Και αποτελεί τον κενό χώρο μεταξύ της πράσινης περιοχής του δασυλλίου , του κάστρου και των περιοχών Εβραιομνήματα και Αρόη.

Χαρακτηριστικό της περιοχής αυτής είναι ότι ενώ βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης, λόγω της υψομετρίας δεν έχει τόσο άμεση επαφή με το κέντρο.

Για τον λόγο αυτό, δημιουργείται ένας άξονας κίνησης που θα την συνδέει με το κέντρο. Ο άξονας κίνησης θα είναι μία ρωγμή στο λόφο του δασυλλίου κάτι το οποίο επιτρέπεται να γίνει λόγω της καταλληλότητας του εδάφους.

Η διαδρομή αυτή αποτελεί μία 24ωρη αγορά

Προκειμένου να εφαρμοστεί το μοντέλο μας αναλύεται η περιοχή με βάση την υψομετρία της και χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές ζώνες ανάλογα με την κλίση.

Αφού έχουν οριστεί οι βασικοί άξονες κίνησης τοποθετούνται τα κέντρα των κατοικιών  τα οποία εμφανίζονται στο έδαφος ως διαμορφωμένα πλατώματα και αποτελούν  το υπόβαθρο για την ανάπτυξη του οικισμού.

Έχοντας έτσι το υπόβαθρο παρουσιάζεται ένα  ενδεχόμενο ανάπτυξης των κατοικιών και διαμορφώνεται ένας οικισμός.

 

 

Βασικά στοιχεία που συναντώνται στον οικισμό είναι οι διαφορετικές χωρικές αποστάσεις μεταξύ των κατοικιών ανάλογα με την επιλογή των κατοίκων βάσει των κοινωνικών σχέσεων. Με βάση αυτή την κίνηση των κατοίκων προκύπτουν οι μορφές και οι σχέσεις μεταξύ του ιδιωτικού του δημόσιου και του κοινόχρηστου.   Όπου ανάλογα με την διαφορετικές κλίσεις επηρεάζονται.