Άλλαξε το…

Στις περισσότερες περιοχές της Αθήνας υπάρχουν  πολλά μικρά πάρκα των 150 και 200τμ όπου συνήθως χαρακτηρίζονται απ όλους μας ως ο πνεύμονας της γειτονιάς.
Αναρωτηθήκαμε όμως τελικά τι πνεύμονας είναι; Είναι όσο καθαρά και περιποιημένα θα μπορούσαν να είναι; Έχουν αισθητική ή απλά γλίτωσε από τους εργολάβους ο χώρος αυτός και φυτεύσαμε μερικά φυτά, το ονομάσαμε πάρκο και … έγινε! 

Πόσοι από μας περνώντας από το πάρκο της γειτονιάς μας απολαύσαμε το πράσινο; Μήπως περπατάγαμε με σκυμμένο το κεφάλι είτε γιατί οι εικόνες θυμίζουν παρατημένο χώρο και δεν μας τραβούν την προσοχή, είτε για να ελέγχουμε καλύτερα το διάβα μας ώστε να μην πατήσουμε την «νάρκη» που άφησε η κυρία ή κύριος ιδιοκτήτης κατοικίδιου που βαρέθηκε-σιχάθηκε να την μαζέψει. Μήπως το θεωρεί και φυσιολογικό να τα αφήνει; Μπορεί να νομίζει ότι επιτελεί και περιβαλλοντολογικό έργο προσφέροντας απλόχερα λίπασμα για τα πλακάκια !

Τι γίνεται τελικά, θα αποκτήσουμε άραγε ποτέ την πολυτέλεια ενός πραγματικού πάρκου, έστω και μικρού, στις γειτονιές μας; γιατί πλέον για πολυτέλεια πρόκειται αν και κανονικά εγώ θα το εντάξω σε είδος πρώτης ανάγκης. Η επαφή με το φυσικό περιβάλλον είναι θέλουμε δεν θέλουμε πολύ σημαντική για τον άνθρωπο γενικά και ειδικότερα για εμάς τους ατυχείς  που μένουμε σε πυκνοδομημένες περιοχές των πόλεων. Και άντε η γενιά μου πρόλαβε την αλάνα με το χώμα που παίξαμε μπάλα όλοι μας, τα νέα παιδιά εκτός του ότι στερούνται του πράσινου ελευθέρου χώρου στραβολαιμιάζουν στην προσπάθειά τους να δουν τον αττικό ουρανό.

 Έως που θα φτάσουμε; Πρέπει, όχι να αναρωτηθούμε, γιατί αυτό έκανε η προηγούμενη γενιά, πρέπει να ενεργοποιηθούμε σαν πολίτες αυτής της πόλης και να απαιτήσουμε περισσότερους, αισθητικά αναβαθμισμένους και καθαρότερους πράσινους χώρους στις γειτονιές μας.

Του Σωτήρη Παπαδάκη