Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος (GRA e-διαλέξεις)

Ομιλητής: Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος.
Η συγκεκριμένη διάλεξη αποτελεί ανεπτυγμένη παρουσίαση του ερευνητικού θέματος το οποίο προσέγγισε αρχικά ο ομιλών με την εισήγησή του στο 1^ο Συνέδριο Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής, το Μάη του 2014, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, δείτε σχετικά ΕΔΩ

Βάσει της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, αλλά και ετυμολογικά, η πόλη δεν ορίζεται ως υλική υπόσταση αλλά «είναι» ζώσα∙ αποτελεί συνεπώς μια σύνθεση βιογραφιών, εκλαμβάνεται ως «βιο-γράφημα» και δύναται να μεταφερθεί μόνο αυτοβιογραφικά.

Υιοθετώντας επακριβώς την αυτοβιογραφία ως είδος στοχαστικής προσέγγισης, ανιχνεύονται υποσυνείδητα πεδία προθέσεων και δυναμικής, όπως αυτά δρούν κατά τις περιόδους «σύλληψης» της αστικής «φύσεως», ενώ προτάσσεται μια «εξήγηση» ή ένα μοντέλο πρόσληψης της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Ο συγγραφέας Jorge Luis Borges, στο διήγημα «Το σπίτι του Αστερίου», το οποίο αναπτύσσει ως αυτοβιογραφική μαρτυρία του ίδιου του Μινώταυρου, γεφυρώνει τις διακεκριμένες κλίμακες επιμέρους ενοτήτων οι οποίες τυπικά εκλαμβάνονται ως αυτόνομες: (1) του αρχέτυπου δόμου--ως άσυλο οικείοτητας, (2) του λαβύρινθου--ως ανοίκεια καταδίκη (3) του γενικευμένου αστικού τομέα και των λειτουργικών τμημάτων αυτού, (4) της πόλης, (5) του κόσμου όλου. Ο λαβύρινθος αναδεικνύεται δυνητικά ως κυρίαρχο αρχέτυπο της «νοηματικής βάσης» αλλά και του «κοινού χωρικού πεδίου» της πόλης.

Το δίπολο «μικρό -μεγάλο» επανεξετάζεται με παράλληλες αναφορές σε έργα ή κείμενα δημιουργών, κριτικών και φιλοσόφων (επιγραμματικά: Le Corbusier, Malaparte, Dalí, Nietszche, Koolhaas), αναπροσδιορίζοντας θέσεις του Alberti--περί της πόλης ως μεγάλο σπίτι και του σπιτιού ως μικρή πόλη--ιχνογραφώντας έτσι μια πρώτη θεωρία περί μικρότητας.

Παρακολουθείστε τη e- διάλεξη του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Δημητρακόπουλου που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των διαλέξεων που διοργανώνει το greekarchitects.gr

Μέρος Α

Μέρος Β

© GreekArchitects.gr