Έκθεση με σχέδια και ζωγραφιές του αρχιτέκτονα Κυριάκου Κρόκου.

Διάρκεια έκθεσης:  έως 13 Ιουνίου 2008
ASTRA GALERIE , ΚΑΡΥΑΤΙΔΩΝ 8, ΑΚΡΟΠΟΛΗ-210 9220236

ωράριο: Tρίτη – Παρασκευή 11:00 – 13:00 & 18:00 – 21:00,
Σάββατο 11:00 – 14:00

Τα σχέδια, οι φωτογραφίες και οι ζωγραφιές είναι δείγματα –αποσπάσματα- από την αρχιτεκτονική και ζωγραφική δουλειά (πραγματικότητα) του Κυριάκου Κρόκου.
Συνοδεύεται από μικρό βιβλίο με σχέδια και ζωγραφιές του αρχιτέκτονα, τα οποία πλαισιώνονται από 4 κείμενα γραμμένα για τον Κυράκο Κρόκο σήμερα, από τους Γιώργο Μακρή, αρχιτέκτονα, Γιώργο Δρίνη, αρχιτέκτονα, Νίκο Στεφάνου, ζωγράφο και Αλέκο Φασιανό, ζωγράφο.


Κυριάκος Κρόκος – βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε το 1941 στον Πλάτανο της Σάμου. Φοίτησε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. και πήρε το δίπλωμά του το 1967. Παράλληλα με τις σπουδές του και ως το 1969 εργάσθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του καθηγητή Γιάννη Λιάπη. Μετά τη στρατιωτική του θητεία έμεινε για ένα χρόνο στο Παρίσι κάνοντας αυτοσπουδή και μαθητεύοντας για ένα χρονικό διάστημα κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη που ζούσε τότε εκεί. Γυρνώντας στην Αθήνα, παράλληλα με την αρχιτεκτονική του εργασία συνέχισε να ζωγραφίζει ακολουθώντας αυτή την κλίση που είχε από παιδί και κάνοντας σχέδια που πίστευε ότι εμπλουτίζουν την αρχιτεκτονική του παιδεία.

Δημιούργησε δικό του εργαστήριο το 1976. Η αρχιτεκτονική του δραστηριότητα αφορούσε κυρίως μελέτες και επιβλέψεις ιδιωτικών έργων, ενώ συμμετείχε με επιτυχία και σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
Από τις βραβευμένες εργασίες του και αντιπροσωπευτικό του έργο είναι το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης (1977-1993), η μελέτη του οποίου παρουσιάσθηκε εκπροσωπώντας την Ελλάδα στην ΙΙΙ Biennale “Αρχιτεκτονική Δημοσίων Κτιρίων” στο Κέντρο Pompidou (Παρίσι 1990). Το κτίριο βραβεύτηκε από το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής με το Ειδικό Βραβείο στην κατηγορία “Έργα του Δημοσίου” (Αθήνα 2001).

Τα περισσότερα από τα πραγματοποιημένα έργα του είναι δημοσιευμένα σε ελληνικά και ξένα αρχιτεκτονικά περιοδικά. Δείγματα της ζωγραφικής του δουλειάς είχε παρουσιάσει σε ομαδικές εκθέσεις. Το 1987 εκδόθηκε το βιβλίο “Αρχιτεκτονικά Τοπία” με σχέδια και κείμενα δικά του και του Αλέκου Φασιανού (γκαλερί Ζουμπουλάκη).
Το φθινόπωρο του 1996, ο Κυριάκος Κρόκος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην VI Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, εκθέτοντας τα πιο αντιπροσωπευτικά από τα έργα του.

Ήταν παντρεμένος με τη Λέτη Αρβανίτη και απέκτησαν τρία παιδιά, το Νικόλα, το Διονύση και την Ανίτα. Έφυγε από τη ζωή πρόωρα, τον Ιούνιο του 1998.
Αποσπάσματα από το κείμενο του Γ. Μακρή ‘Για τον Κυριάκο Κρόκο’
. . . Τον γνώρισα το ΄64, σπουδαστή στα πρώτα χρόνια του Πολυτεχνείου, να βιοπορίζεται ως δάσκαλος του ελευθέρου σχεδίου στο φροντιστήριο του Ζαχαράκη. Λίγο αργότερα, όταν βρεθήκαμε στην ίδια Σχολή, μια λεπτή εκλεκτική συγγένεια μας έφερε κοντά.

. . . Η συνεργασία μας άρχισε το ΄78 με αφορμή την κατασκευαστική μελέτη του Βυζαντινού Μουσείου της Θεσσαλονίκης και έκλεισε σταδιακά στις αρχές του ΄90 με μια σημαντική διάκριση στον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και με την κατασκευή του Βυζαντινού Μουσείου να βαίνει επιτέλους προς την ολοκλήρωσή της.

. . . Στο ξεκίνημα κάθε αρχιτεκτονικού του έργου αφιέρωνε πολύ σκέψη, και βάζοντας το μυαλό του σε μεγάλη ένταση αναζητούσε μια δυνατή κεντρική ιδέα, ένα κυρίαρχο όραμα που θα τον τροφοδοτούσε με την απαραίτητη κινητήρια δύναμη. Μετά, αποφεύγοντας τις εναλλακτικές «λύσεις» (τον ενοχλούσε η λέξη «λύση», ίσως γιατί του θύμιζε τα μαθηματικά με τα οποία δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις), προσηλωνόταν σταθερά στην ανάπτυξη μιας μονάχα, της αρμόδιας κατά τη γνώμη του εκδοχής, που την καλλιεργούσε με τα απαράμιλλα σχέδιά του μέχρι να πεισθεί πως είχε ωριμάσει. Έχω την αίσθηση ότι ο Κυριάκος «φοβόταν» μερικές φορές τη γοητεία των ίδιων του των σκίτσων. Φοβόταν δηλαδή μήπως η εικαστική δύναμη των σχεδιασμάτων του τον οδηγούσε στην ωραιοποίηση πραγμάτων που στην εφαρμογή τους θα μπορούσαν να αποβούν άκαρπα ή αρχιτεκτονικά αδιάφορα. Γι΄ αυτό επέμενε, πέρα από τα σκίτσα, να δει κάθε έργο του αυστηρά σχεδιασμένο, προσεκτικά μετρημένο και από κάθε ασάφεια απαλλαγμένο, προκειμένου να διαπιστώσει αν αυτό εξακολουθούσε να διατηρεί την ποιότητα και το χαρακτήρα που απέπνεαν τα ατμοσφαιρικά του σκίτσα.

. . . Φύσει τελειομανής και συγκεντρωτικός, και οπαδός της ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής, δεν άφηνε την παραμικρή λεπτομέρεια στην τύχη της, ούτε όμως και στο κριτήριο ακόμα και των πιο έμπιστων συνεργατών του. Ως γνήσιος δημιουργός διατηρούσε πάντα κάποιες αμφιβολίες για την πορεία της δουλειάς του. Αμφιβολίες που τον ωθούσαν να μην αποτελματώνεται, αλλά που ενίοτε τον έκαναν απελπιστικά αναποφάσιστο και ικανό να προξενήσει μεγάλη καθυστέρηση, τόσο στη μελέτη όσο και στην κατασκευή των έργων του. Πίστευε όμως πως η καθυστέρηση γίνεται μια έννοια ρευστή μακροπρόθεσμα και δεν λογαριάζεται όταν αντισταθμίζεται από υψηλής ποιότητας αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα.

. . . .Όπως οι περισσότεροι μεγάλοι δημιουργοί, ο Κρόκος είχε τα λόγια του θεμελιωμένα επάνω σε ουσιαστικό έργο. Ήταν ως εκ τούτου, αν και σπάνια μιλούσε δημόσια, πέρα από γοητευτικός και άκρως διδακτικός ομιλητής.