Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους

Ναι, μια Ελλάδα με εκατοντάδες γνωστούς και άγνωστους ήρωες, με χιλιάδες δοσίλογους και προδότες. Ανάμεσα στην οργή και την αγάπη, ανάμεσα στο δάκρυ και το γέλιο.

Η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται. Από το 1830 ένα ταξίδι στην "κόψη του ξυραφιού" όπου περιγράφει με απόλυτη επιτυχία και ειλικρίνεια ο Βασίλης Ραφαηλίδης. [Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Έθνους]


"Οι λαοί δεν έχουν μονό ήρωες. Έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μονό οι ήρωες ανήκουν και τα καθάρματα, που και αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάση περιπτώσει ιστορία ενός τόπου δεν είναι μονό μια σειρά από θετικά γεγονότα. Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, από το 1830 έως το 1974,που γράφτηκε για να είναι κατ αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα θετικά παρά στα αρνητικά σημεία της ιστορίας μας. Δίνει μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δοσίλογους, όλων των περιόδων, τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σε αυτούς που νοιαστήκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρινείας."

".....Τον Μάιο του 1828 έρχεται στην Ελλάδα ο πρώτος πρεσβευτής, ο Γάλλος στρατηγός Ζισερό ντε Σαιν Ντεβίλ, που αντί διαπιστευτηρίων έχει μαζί του 500.000 φράγκα και έτσι πείθει τους Ελληνες πως είναι σοβαρός άνθρωπος. Ακολουθεί ο Ρώσος, που είναι Ελληνας και λέγεται Βούλγαρις και ο Αγγλος μίστερ Ντώκινς. Ολοι φέρνουν δώρα στο νεογέννητο. Και το κακομαθαίνουν εξ' αρχής το σκασμένο. Που όταν μεγαλώσει, μια μόνο λέξη θα ξέρει να λεέι: ΔΑΝΕΙΑ. Δώστε μου δάνεια και πάρτε μου την ψυχή...."

"...Γιατί όλοι κοπτόμεθα να αποδείξουμε πως είμαστε "γνήσιοι Ελληνες", πως το αίμα μας είναι όντως ελληνικό, λες και το εληνικό αίμα έχει περισσότερα ή καλύτερα ερυθρά αιμοσφαίρια? Ανθρωποι που δεν έχουν ιδέα για το τι ακριβώς ήταν η Αρχαία Ελλάδα, πως τολμούν να εμφανίζονται περίπου ως απόγονοι του Περικλή? Γιατί να νιώθουν υπερήφανοι για την καταγωγή τους άνθρωποι που ουδέποτε νοιάστηκαν να μάθουν κάτι ουσιαστικό για τους υποτιθέμενους προγόνους τους?..."

"...Η ανταρσία της Υδρας κατά του Καποδίστρια επισημοποιείται με μια ψευτοκυβέρνηση που σχηματίζει εκεί ο Κουντουριώτης. Ο Καποδίστριας τραβάει τα μαλλιά του και δίνει εντολή στον Κανάρη να ετοιμάζει τον αγκυροβολημένο στον πόρο ελληνικό στόλο να πάει να αποκλείσει την Υδρα.Ομως, ο Κουντουριώτης μαθαίνει τι του ετοιμάζει ο Καποδίστριας και στέλνει τον Μιαούλη στον Πόρο να καταλάβει τον ελληνικό στόλο και να τον φέρει στο "ανεξάρτητο " κράτος της Υδρας. Πράγματι, ο Μιαούλης με μια πειρατική ενέργεια απο ‘ κεινες που μόνο αυτός ήξερε να οργανώνει προκειμένου να γίνει πλούσιος πολύ πριν ξεσπασει η ελληνική επανάσταση, καταλαμβάνει το στόλο και πιάνει όμηρο τον Κανάρη, τον μέχρι χθες συμπολεμιστή του.............Το περιστατικό βέβαια δεν θα το βρείτε στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας για ευνόητους λογοκριτικούς λόγους...".

Συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με το βιβλίο του Ραφαηλίδη, δεν έχει σημασία. Όπως πάντα, είναι μόνο μια αφορμή. Σημασία έχει η στάση μας ως πολίτες και ως σκεπτόμενοι άνθρωποι. Μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει ή να νομίζουμε ότι συμβαίνει αυτό που μας συμφέρει? Πόσο έτοιμοι είμαστε να αποδεχτούμε την πραγματικότητα όταν αυτή είναι εναντίον μας? Γιατί είμαστε πάντοτε τόσο έτοιμοι να προσκυνήσουμε τα εθνικά μας δόγματα και να λιθοβολήσουμε τον κάθε αιρετικό που προσπαθεί να μας δείξει και μια άλλη πτυχή των πραγμάτων? (σχόλιο απο το http://book.attack.gr)

Αξίζει λοιπόν να θυμηθούμε την σύγχρονη ιστορία μας. Περισσότερα >>>

Ευχαριστώ
Βασίλης Μιστριώτης


Η επεξεργασμένη φωτογραφία είναι άγνωστης πηγής και κυκλοφορεί ευρέως στο internet.