Με μόνη ταμπέλα την καλή αρχιτεκτονική

Εξυπνα σχεδιασμένες κατοικίες και παραδοσιακές πολυκατοικίες με μοντέρνα ματιά συνυπάρχουν με προτάσεις που μοιάζουν να έρχονται από το μέλλον και αποτελούν ελληνικές διακρίσεις σε διεθνή προγράμματα, όπως το μουσείο Τουλούμ στο Μεξικό, ο μικρός μοναστικός κήπος στην Πάντουλα της Ιταλίας, η πρόταση για το μνημείο που ετοιμάζεται να στηθεί στην Ταϊβάν για τα θύματα του σεισμού του 1999 και η ιδέα για πολυχώρο στη Νέα Υόρκη.

Στην πρόσκληση του Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής ανταποκρίθηκαν 169 ομάδες με υλοποιημένα έργα ή συμμετοχές σε διαγωνισμούς, με μόνο κριτήριο να μην ξεπερνούν το 45ο έτος ηλικίας. Η διμελής επιτροπή ξεχώρισε 42 έργα, που αποφάσισε να εκτεθούν μαζί με άλλα 18 τα οποία είχαν προκριθεί. «Είχαμε τη μεγαλύτερη συμμετοχή από το 1995 που ξεκίνησε ο θεσμός», επισημαίνει στην «Ε» ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Νίκος Καλογεράς, πρόεδρος του Ινστιτούτου. Εξηγεί πως ο στόχος της διοργάνωσης δεν είναι μόνον να προβληθεί το έργο της νέας φουρνιάς, αλλά κυρίως να αναπτυχθεί ο διάλογος για την αρχιτεκτονική στον τόπο μας. «Είναι πια πολύ λίγες οι ευκαιρίες» τονίζει.

Μας μίλησε όμως και για τη γοητεία αλλά και τα αδύνατα σημεία του ψηφιακού σχεδιασμού, που φαίνεται ότι βάζουν σε πειρασμό τους αρχιτέκτονες, ανεξάρτητα από ηλικία. «Ο εικονικός χώρος», υπογραμμίζει, «προσφέρεται για εύκολους πειραματισμούς και μορφολογικές αναζητήσεις. Παρασύρουν όμως σε έναν εικονικό σχεδιασμό μορφών και χώρων που ούτε καν εφάπτονται με την υλική πραγματικότητα. Δεν αρνούμαι τη συμβολή των σχεδιαστικών ακροβασιών, παρατηρώ όμως ότι στις δυνατότητες του υπολογιστή βρίσκουν άλλοθι όσοι δεν μπορούν να εκφράσουν τις σχεδιαστικές τους προτάσεις, τους προβληματισμούς και τις ιδεολογικές αγωνίες της κοινωνίας που ζουν».

Γραφεία στη Γλυφάδα (Βασ. Αραπίδης - Ελένη Κοκκινάκη)
Πιο αισιόδοξος ο καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Θεσσαλονίκης Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, μέλος της κριτικής επιτροπής, διακρίνει ανάμεσα στις προτάσεις που υποβλήθηκαν την ανανέωση του «λεξιλόγιου» των κτιρίων και κυρίως «το αυξανόμενο ενδιαφέρον για μια οργανική σχέση του κτιρίου με το έδαφος». Αξιολογεί τις προτάσεις και επισημαίνει: «Η γραμμή του εδάφους δεν είναι το όριο μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας του κτιρίου, αλλά κυρίως αφορμή για έμπνευση, για όλο και πιο περιβαλλοντικά φιλικότερες λύσεις».

«Η μόνη ταμπέλα που θελήσαμε να βάλουμε ήταν αυτή της καλής αρχιτεκτονικής» εξηγεί ο έτερος κριτής, Σταύρος Γυφτόπουλος, λέκτορας στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου. Οντας και ο ίδιος κοντά στα δεδομένα των συμμετεχόντων, θεωρεί πως έχει καθήκον να ενισχύσει τις αντιστάσεις των νέων αρχιτεκτόνων αλλά και των φοιτητών «απέναντι στις επιρροές που ασκούν διάφορα δημοσιεύματα τα οποία κατατάσσουν την αρχιτεκτονική σε εφήμερες μόδες και στιλίστικες τάσεις».

Σε μια εποχή που η αρχιτεκτονική, ιδιαίτερα στα δημόσια κτίρια, μοιάζει να βρίσκεται στα ...αζήτητα, οι νέοι τολμούν και εκθέτουν τις προτάσεις τους διαγωνιζόμενοι για μια διάκριση που θα έλθει με την απονομή των βραβείων στο τέλος της έκθεσης.

ΧΑΡΑ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ

(με την ευγενική παραχώρηση της συγγραφέως)
φωτογραφία :Συγκρότημα κατοικιών στο Μαρούσι (Λώρα Σολομών - Δημ. Λουκόπουλος)

Φωτογραφίες του greekarchitects.gr από τα εγκαίνια της έκθεσης. 

 
(φωτο: Α.Βανδώρος)

σχτικά link:
Πέμπτη Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων