Το νέο επίτευγμα του αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι

Τα κτίριά του ανά τον κόσμο, με κορυφαίο δημιούργημα το Μουσείο Γκουγκενχάιμ στο Μπιλμπάο, αντιμετωπίζονται ως αξιοθέατα που προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες. Η τύχη του δεν ήταν όμως ευνοϊκή εκεί. Ο,τι σχέδιο είχε ξεκινήσει στο κέντρο της αμερικανικής μητρόπολης (έναν ουρανοξύστη στον κήπο της Μάντισον Σκουέαρ, ένα ξενοδοχείο στην Τάιμς Σκουέαρ κ.ά.) ναυαγούσε. Σήμερα στα 79 του χρόνια μπορεί να θαυμάσει το πρώτο εντυπωσιακό κτίριό του στο νησί του Μανχάταν.

Σχεδίασε το αρχηγείο της εταιρείας κολοσσού «InterActiveCorp» με πεδίο δράσης της το Διαδίκτυο και αντικείμενο τα νέα τεχνολογικά προϊόντα. Το κτίριο διακρίνεται καθαρά από τη δυτική πλευρά του Μανχάταν κατά μήκος του ποταμού Χάντσον.
Πρόκειται για μία από τις ποιητικότερες κατασκευές του Φρανκ Γκέρι, ένα γυάλινο κτίσμα που παραπέμπει σε γιγαντιαία λευκή θαλαμηγό. Οσοι το παρατηρούν από το Βορρά έχουν πραγματικά την αίσθηση ότι το κτίριο πλέει στον ποταμό Χάντσον. Επιπλέον αλλάζει όψεις ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού, συχνά από ώρα σε ώρα. Πριν από μερικούς μήνες, στη χιονισμένη Νέα Υόρκη έμοιαζε με γιγαντιαία μπάλα χιονιού, ενώ συχνά οι αντανακλάσεις των συννέφων στη στιλπνή εξωτερική του επιφάνεια προσδίδουν στο κτίριο μια σχεδόν μεταφυσική αύρα. Αυτή η νέα δημιουργία του αποδομιστή αρχιτέκτονα δεν ήταν αμιγώς δική του ιδέα.
Το τελικό σχέδιο προέκυψε από τη συνεργασία του με τον πρόεδρο της εταιρείας «InterActiveCorp», τον πολυεκατομμυριούχο Μπάρι Ντίλερ. Το μοτίβο της θαλαμηγού ήταν έμπνευση του προέδρου της ICA, ο οποίος είναι και λάτρης της ιστιοπλοΐας. Ο ίδιος ζήτησε επίσης το κέλυφος του κτιρίου να είναι εξ ολοκλήρου γυάλινο και πάλλευκο για να παραπέμπει σε πλοίο. Ο Γκέρι δυσκολεύτηκε αρκετά να προσαρμόσει τις επιθυμίες του Ντίλερ στο δημιούργημά του, αν και τώρα καθώς μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές στο κτίριο, όλα δείχνουν ότι τα έχει κατάφερει.

Ο αρχιτέκτονας Φρανκ Γκέρι και η... λευκή «θαλαμηγός» που έχτισε στη Νέα Υόρκη

Ο Φρανκ Γκέρι γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1929 από Εβραίους γονείς στο Τορόντο του Καναδά. Ηταν ένα ευφυές παιδί. Η γιαγιά του ενθάρρυνε με ποικίλους τρόπους τη δημιουργικότητά του. Μαζί της εξάλλου συνήθιζε να χτίζει λιλιπούτειες πόλεις από κομμάτια ξύλου όταν ήταν παιδί. Το 1947 μετακόμισε στην Καλιφόρνια, δούλεψε περιστασιακά ως οδηγός φορτηγού, ενώ υπηρέτησε και στον αμερικανικό στρατό. Στη συνέχεια σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καλιφόρνιας και σχεδιασμό πόλης στο Χάρβαρντ.

Αν και οι διάσημες στρεβλωμένες φόρμες των κτιρίων του τον κατατάσσουν στους εκφραστές του αρχιτεκτονικού κινήματος της αποδόμησης, το οποίο έλκει την καταγωγή του από τις βασικές αρχές της σκέψης του Γάλλου φιλοσόφου Ζακ Ντεριντά και του αρχιτέκτονα Πίτερ Αϊζενμαν, ο ίδιος δεν αποδέχεται κανένα χαρακτηρισμό. Τα τελευταία χρόνια δέχεται όμως και έντονη κριτική ότι επαναλαμβάνει τον εαυτό του, κυρίως από όσους πιστεύουν ότι η μεταλλική πανοπλία που καλύπτει αρκετά κτίριά του είναι ήδη πολυχρησιμοποιημένη.

Ο ίδιος δεν πτοείται από την κριτική και συνεχίζει να σχεδιάζει με νεανικό ενθουσιασμό. Τι κάνει στον ελεύθερο χρόνο του;

Παίζει μανιωδώς χόκεϊ. Το 2004 είχε σχεδιάσει με χαρά και το έπαθλο για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Χόκεϊ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗΣ