Τ. Μπίρης. Κατοικημένη αυτοβιογραφία (Β μέρος) by GreekArchitects.gr

Σχεδιάζοντας την ίδια σου την κατοικία, ή κατοικώντας το ίδιο σου το σχέδιο. Συζήτηση με τον Τάσο Μπίρη. (Επεισόδιο 4)

Η παρούσα συνέντευξη και συνομιλία με τον Τάσο Μπίρη, το διακεκριμένο αρχιτέκτονα που δεν αρέσκεται στην άστοχη άσκηση των δημοσιότητας ή την άσκοπη επιδίωξη της προβολής και το μεστό δάσκαλο που διαφυλάττει την παρουσίασή του στο ευρύτερο κοινό για τις περιπτώσεις στις οποίες πραγματικά ανακύπτουν ζητήματα ουσίας, αποδεικνύεται εξαιρετικής βαρύτητας, αλλά θα μπορέσει να αξιολογηθεί εις βάθος μάλλον αργότερα, όταν ο χρόνος πλέον θα έχει λειτουργήσει κι αυτός αυτοβιογραφικά επί της καταγραφής αυτής.

Η αυτοβιογραφία πλέον τίθεται εδώ όχι απλά ως "θέμα" αλλά ως αγωνία, ως επίκεντρο της ύπαρξής της δικής μας αλλά και της ύπαρξης της αρχιτεκτονικής μας. Το βιωματικό στοιχείο επιτακτικά αναδεικνύεται πλέον όχι ως απλό συμβάν ή γεγονός, αλλά ως αξία και μέτρο ενόρασης της πνευματικής μας κατάστασης και προοπτικής. Αυτή είναι μια θέση ή απόθεση που "κοινωνείται" καθ' όλη τη συζήτηση, και εν τέλει ανάγει το αυτοβιογραφικό σπίτι ως το πλέον "άβατο" της ανθρώπινης υπόστασης, υλικής και πνευματικής, το βίωμα του οποίου είναι φύσει αδύνατο να καθομολογηθεί ή να εκτεθεί άμεσα. Στο επίπεδο αυτό, η πρόκληση του σπιτιού του αρχιτέκτονα ως άδυτο, υπερβαίνει την πρόκληση της όποιας συνθετικής άσκησης, αλλά ασυμβίβαστα επαναφέρει τις θεμελιώδεις προκλήσεις που επαχθώς θέτει η ίδια η αρχιτεκτονική δημιουργία στο γενεσιουργό της.

Σε πολλές περιπτώσεις το ζήτημα του "σχεδιάζω για τον εαυτό μου" ανέρχεται ως μια ξεχωριστή κατηγορία αρχιτεκτονικής στην οποία ο δημιουργός αντιμετωπίζει το "εγώ" του υπό διαφορετικό πρίσμα, παράγοντας έργο υπό ιδιαίτερους όρους - φιλοσοφικούς, ιδεολογικούς, τεχνικούς, ή άλλους - συχνά αντιμετωπίζοντας αδιέξοδα, είτε προσωπικής ή ψυχολογικής φύσεως. Ενώ ανιχνεύονται διάφορες εκδοχές σχέσεων του αρχιτέκτονα - επαγγελματία ή αυτόκλητου ερασιτέχνη - με το σπίτι του, είναι κοινός τόπος η κάποια έννοια «κρίσης» σε μια πορεία τεκτονικής πραγμάτωσης του υποσυνείδητου, της «αναγέννησης στην πέτρα» κατά τον πρωτοπόρο της ψυχανάλυσης και αυτόκλητο αρχιτέκτονα Κάρλ Γιούνγκ. Τα έργα αναπόφευκτα εκφέρουν βαθύτατη ψυχαναλυτική αξία, ως διαδικασία σχεδιασμού που εξελίσσεται ως ένα είδος αυτο-ανάλυσης. Η σχέση του ιδιοκτήτη/κατοίκου με το κτήριο-έργο του είναι μια ξεχωριστή αφήγηση η οποία εξελίσσεται σε βάθος χρόνου ως μια ανοιχτή και συνεχής αλληλεπίδραση δημιουργού και δημιουργήματος.

Στην παρούσα σειρά συζητήσεων υπό το γενικό τίτλο «κατοικημένες αυτοβιογραφίες» στόχος είναι η καταγραφή αυτής της εμπειρίας διαβίωσης στο "ίδιο" δημιούργημα, της ιστορικής διαδρομής και των εκδοχών της• η κατάθεση μαρτυρίας από εκπαιδευμένους αρχιτέκτονες που έχουν βιώσει σε χρονικό βάθος την εμπειρία της δημιουργίας του οίκου τους. Το ζήτημα της εξέτασης της αρχιτεκτονικής ως αυτοβιογραφία και της αυτοβιογραφίας ως αρχιτεκτονικό θέμα είναι ένα θεωρητικό αντικείμενο το οποίο εισαγάγει ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος (ετοιμάζεται η έκδοση ενός πρώτου βιβλίου στο θέμα άμεσα) και που έχει συζητηθεί ανεπαρκώς ή και καθόλου ως τώρα στα πεδία της αρχιτεκτονικής κριτικής, ιστορίας και θεωρίας, διεθνώς.

Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος
Στο πλαίσιο της τηλεοπτικής σειράς του GRATV που επιμελείται και παρουσιάζει ο Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος.(Επεισόδιο 4)

Επιμέλεια Παραγωγής
GreekArchitects.gr
Βασίλης Μιστριώτης
Μανώλης Οικονόμου

 

Latest video