H. Hollein, F. Hundertwasser, Βιέννη

Για τον Χόλαϊν, ο οποίος να σημειωθεί, δεν θεωρεί το έργο του μεταμοντέρνο παρά τις πνευματώδεις ιστορικές αναφορές, το Μοντέρνο Κίνημα αντιπροσώπευε μια δογματική, περιοριστική άποψη. Αρχιτέκτονες όπως ο Φ. Γκέρυ (F. Gehry) αναγνωρίζουν πως τα έργα τους του χρωστάνε πολλά: το Μουσείο του Bilbao συνεχίζει στην παράδοση του Moenchengladbach, του νέου Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης κοντά στο Ντίσελντορφ, που σχεδιάστηκε από τον Χόλαϊν (1972-85). Όσον αφορά τον Χούντερβασερ, αυτός επέλεξε ένα ασυνήθιστο για γερμανόφωνη χώρα όνομα γεμάτο αναφορές στη φύση που τόσο θαύμαζε: μεταφράζεται περίπου ως Βασίλειο της Ειρήνης και των 100 Νερών. O καλλιτέχνης εξέφραζε με κάθε ευκαιρία τη λύπη του για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική που θεωρούσε αποκομμένη από την τέχνη και αξιολύπητα υποταγμένη στη «λατρεία» της ορθής γωνίας.

Άποψη του γνωστότερου ίσως έργου του Χόλαϊν, του Neues Haas-Haus (1985), πολυτελούς εμπορικού κέντρου που περιλαμβάνει γραφεία, καφέ και εστιατόρια. Η θέση του κτηρίου στην καρδιά της πόλης, στην πλατεία του Αγ. Στεφάνου ακριβώς απέναντι από τον ομώνυμο καθεδρικό, πυροδότησε έντονη δημόσια συζήτηση για περισσότερο από 2 χρόνια πριν την κατασκευή του. Το περίτεχνο αποτέλεσμα δικαίωσε τον αρχιτέκτονα. Στο φως της μέρας το κτήριο «διαλύεται» και η καμπύλη της γυάλινης όψης του καθρεφτίζει τον ναό.

Άποψη του Haas-Haus ένα τυπικά σκοτεινιασμένο βιεννέζικο απόγευμα. Ο γερανός που δεσπόζει στο βάθος θα μπορούσε χωρίς πρόβλημα να είναι μέρος της στέψης του κτηρίου.

To μικροσκοπικό κατάστημα κεριών Retti (1964) ήταν η πρώτη επιτυχία του Χόλαϊν, δημιουργώντας τη φήμη του σαν ταλαντούχου αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων αρχικά και κερδίζοντας το βραβείο Reynolds ύψους $ 25,000, κατά πολύ ανώτερο από τον προϋπολογισμό του έργου!

Η φωτογραφία αδικεί την σχεδόν ιερατική συμμετρία της πρόσοψης του κοσμηματοπωλείου Schullin (II) (1981). Ο Χόλαϊν αποδεικνύεται βιρτουόζος στην ανάμειξη διαφορετικών πολύτιμων και όχι τόσο πολύτιμων υλικών, χρωμάτων και υφών. Η πρόσοψη αντιγράφτηκε με μανία διεθνώς και τώρα πια είναι μια από τις icons της δεκαετίας του ’80.

Άποψη του Hundertwasserhaus (1982), δημοτικού συγκροτήματος κατοικιών που έγινε από τον καλλιτέχνη σε συνεργασία με τους ενοίκους. Έντονα χρώματα, καταστρατήγηση της ευθείας γραμμής, ανοίγματα όπου και όσο χρειάζεται, δάπεδα με κλίσεις και ενσωματωμένα «αισθητικά ατυχήματα», για ένα τελικά γλυκερό αποτέλεσμα πιο κοντά στην αντίληψη της Disneyland παρά σε μια δημιουργία με ειλικρινείς οικολογικές ανησυχίες. Το συγκρότημα έγινε τόσο δημοφιλές που συνεχίζει να δέχεται επισκέψεις από χιλιάδες τουρίστες ενώ απειλείται σοβαρά η ιδιωτικότητα των ενοίκων.

Άποψη του Hundertwasserhaus. Στο βάθος ένα τυπικό βιεννέζικο κτήριο σε πλήρη αντίθεση.

Τουρίστες μπροστά στη σκάλα που οδηγεί στο καφέ που μαζί με το κατάστημα αναμνηστικών είναι οι μόνοι δημόσιοι χώροι στο Hundertwasserhaus.

Μια pilotis αλλιώτικη από τις άλλες, γεμάτη από διακοσμητικές λεπτομέρειες σμιλεμένες στο χέρι.

Ο Hundertwasser διακόσμησε τις δημοτικές εγκαταστάσεις θέρμανσης της πόλης στο Spittelauer (1990) «ξορκίζοντας» το σύγχρονο φάντασμα της βιομηχανίας με όψεις που παραπέμπουν σε αραβικές νύχτες. 

Φωτεινή Γεωργακοπούλου

Η Φωτεινή Γεωργακοπούλου έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στην Αθήνα και το Τόκιο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τελευταία ασχολείται με θέματα θεωρίας της αρχιτεκτονικής.