ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΑΠΑΡΓΥΡΩΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΛΑΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Παρουσιάστηκε στο τμήμα «ανακαίνισης και αποκατάστασης κτηρίων» του Ατει Πατρών

Η υπεύθυνη καθηγήτρια:
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, Αρχιτέκτων Μηχανικός, καθηγήτρια του τμήματος Ανακαίνισης & Αποκατάστασης Κτιρίων-Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών

Οι φοιτητές:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΙΟΦΑΓΟΣ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών
φοιτητής τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης. ( e.mail: Liof_Arch@yahoo.gr)
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΞΕΝΟΣ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών
φοιτητής school of ARCHITECTURE –Southbank University of London
ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών

 

1. ΤΟ ΛΑΥΡΙΟ και τα πρώτα μεταλλεία
Στην περιοχή του Λαυρίου(νοτιοανατολικό άκρο τη Αττικής) από το 3000π.Χ υπήρχε έντονη δραστηριότητα στον τομέα της εξόρυξης και εμπορίας μετάλλων και αυτό επιβεβαίωσε η βελγική αρχαιολογική αποστολή το 1963 ύστερα από ανασκαφές που πραγματοποίησε στην περιοχή Θορικό του Λαυρίου (λόφος Βελατούρι). Η δραστηριότητα στον τομέα της μεταλλευτικής φαίνεται από τα ευρήματα πως φθίνει αισθητά τον 4ο αι π.Χ..

 Το 1860 το Λαύριο επανιδρύεται. Το 1861 συντάσσεται ο πρώτος νόμος σχετικά  με τα μεταλλεία. Τότε το 1864, ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των μεταλλείων του Λαυρίου εκφράζεται από τον Ιταλό μεταλλειολόγο Serpieri. Ο Serpieri με χρηματοδότηση από την τράπεζα «Roux Fressineti» και παραχώρηση δικαιώματος εξόρυξης από τη κυβέρνηση υλοποιεί τον στόχο του σε περιοχή έκτασης 16.791 στρεμμάτων.

Η ζωή στην πόλη αυτή πλέον συμβάδιζε με τις βιομηχανίες. Δύο κέντρα-συγκροτήματα αποτέλεσαν τις εστίες ανάπτυξης της πόλης από το 1850 έως και το 1980. Το πρώτο στην ακτή του λιμανιού (1869) και το δεύτερο βορειότερα στην συνοικία του Αγ. Κυπριανού. Έτσι το Λαύριο γίνεται μια πόλη βιομηχανική «company town», τη μοναδική στη νεότερη Ελλάδα.

2. Το εργοστάσιο απαργύρωσης μολύβδου
Το εργοστάσιο της απαργύρωσης μόλυβδου(Νο 18) βρίσκεται στα δυτικά του Τεχνολογικού και Πολιτιστικού Πάρκου του Λαυρίου (Τ.Π.Π.Λ.). Ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο(Υ.Π.Π.Ο.) και πιο συγκεκριμένα από τις 30 -12-92 στο Ε.Μ.Π..Η λειτουργία του εργοστασίου σαν στόχο είχε να αφαιρει τον άργυρο από τον ακάθαρτο μόλυβδο και ύστερα με τις κατάλληλες μεθόδους και μηχανολογικό εξοπλισμό, να παράγει μόλυβδο με καθαρότητα που έφτανε το 99,99%. Ο μόλυβδος αυτός ήταν ένα προϊόν με εξαγωγική δύναμη στις βιομηχανίες της Ευρώπης .

Η ορθογώνια κάτοψη του εργοστασίου έχει εμβαδόν 2.087μ² , διαστάσεις πλευρών 20.85 x 76,5μ, ύψος μέχρι τον κορφιά της στέγης 13,10μ .Στο  εσωτερικό υπάρχει όροφος – πατάρι σχήματος Τ με εμβαδόν 492μ² στο μέσο του κτιρίου. Τον οριζόντιο και κατακόρυφο φέροντα οργανισμό αποτελούν κολώνες και δοκάρια οπλισμένου σκυροδέματος καθώς και συστήματα μεταλλικών κατασκευών. Το εργοστάσιο στεγάζει μια δίριχτη στέγη, από μεταλλικά ζευκτά ύψους 3m και επικαλύψη από φύλλα αμιαντοτσιμέντου (ελενίτ).

Όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο, σε επαφή με την ανατολική όψη του εργοστασίου υπάρχουν τέσσερα κτίρια βοηθητικών χρήσεων(ένα διώροφο και τρία ισόγεια), συνολικού εμβαδού 238μ2, που επικοινωνούν με το κεντρικό κτίριο. Ο φέρον οργανισμός τους είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα. Επίσης σε επαφή με την ανατολική όψη υπάρχει μία πολυγωνική δεξαμενή βάθους 3 μέτρων και εμβαδού 208,3μ², που εξυπηρετούσε τις λειτουργίες του κτιρίου.   

 

3. Φάσεις κατασκευής εργοστασίου
Το εργοστάσιο της απαργύρωσης κατασκευάστηκε την Β΄ περίοδο ανάπτυξης των μεταλλείων Λαυρίου (1905-1929). Αρχικά η κάτοψη του κτιρίου ήταν διαφορετική από την σημερινή, όπως και η μέθοδος απαργύρωσης (μέθοδος Pattinson). Κατά την Γ΄ περίοδο ανάπτυξης των μεταλλείων (1930-1989) η κάτοψη του κτιρίου πάλι αλλάζει μαζί και η μέθοδος απαργύρωσης του μολύβδου (μέθοδος Parkes). Τότε πραγματοποιείται ανανέωση του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, αλλαγή στην διάταξη των λεκανών διήθησης (από σειρά σε σχήμα ταυ Τ) και  τοποθέτηση γερανού που κινούνταν σε πλαίσια οπλισμένου σκυροδέματος στη μια πλευρά και σε τοίχο αντιστηρίξεως από την άλλη. Η στέγη αρχικά κάλυπτε το κεντρικό τμήμα του κτιρίου, ενώ στη βόρεια όψη υπήρχε μόνο ένας χαμηλός τοίχος. Εξωτερικά  κτίστηκαν βοηθητικά κτίρια ενός και δυο ορόφων.

 Το 1970 το κτίριο υπέστη σημαντικές αλλαγές. Η στέγη και ο τοίχος αντιστήριξης επεκτείνονται σε όλο το μήκος του και τοποθετούνται μηχανήματα για τον εμπλουτισμό του αργυρούχου μολύβδου. Στον όροφο πραγματοποιείται προσθήκη έξι λεκανών διήθησης και μίας μικρότερης, με σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα και τοιχοπλήρωση από συμπαγείς οπτόπλινθους.

 

Τελευταίες επεμβάσεις στο κτίριο έγιναν το 1983. Στον όροφο προστέθηκαν ακόμα δύο λεκάνες διήθησης, με βάση οπλισμένου σκυροδέματος και τοιχοπλήρωση από διάτρητους οπτόπλινθους. Την ίδια χρονική περίοδο εκσκάπτεται η πολυγωνική δεξαμενή απορροής και καθαρισμού των υδάτων στην ανατολική όψη.  

                              
4. Μορφολογικά - αρχιτεκτονικά στοιχεία
Το υπό μελέτη εργοστάσιο είχε κατασκευαστεί με κριτήρια που ικανοποιούσαν άπλα την στέγαση του μηχανολογικού εξοπλισμού, του προσωπικού και τη κίνηση των εργοστασιακών οχημάτων. Όλα αυτά χωρίς να ακολουθείται κάποια αρχιτεκτονική μελέτη ακόμα και στις τελευταίες προσθήκες που πραγματοποιήθηκαν μέχρι και το 1989. Αυτό φαίνεται από την έλλειψη καλαισθησίας τόσο στο κέλυφος όσο και στο εσωτερικό .
Έτσι έχουμε ένα κτίριο ογκώδες να δεσπόζει των υπόλοιπων μικρότερων βοηθητικών κτιρίων (διάσπαρτοι όγκοι), κατασκευασμένο από οπλισμένο σκυρόδεμα, μέταλλο, τσιμεντόλιθους, οπτόπλινθους και πέτρα, τα οποία σε συνδυασμό με τα αλουμινόφυλλα επικάλυψης του κελύφους ενισχύουν τις αυστηρές μορφές της βιομηχανίας του 20ου αιώνα.
Σε αντιδιαστολή με τα νέα εργοστάσια ,τα γειτονικά και παλιότερα δηλαδή των Α΄ και  Β΄ περιόδων(προ του 1930) των μεταλλείων του Λαυρίου, έχουν διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και υλικά δομής (κτίρια λιθόκτιστα , συμμετρικά , με φέρουσα τοιχοποιία, ξύλινο οργανισμό στέγης και ορθογώνια ή τοξοειδή ανοίγματα), και αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.

5. Οριζόντιος – κατακόρυφος φέρων οργανισμός(ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ)
   Όλες οι κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα και μέταλλο παρουσιάζουν έντονη διάβρωση και κατ’ επέκταση προβλήματα στατικότητας που αντιμετωπίζονταν με πρόχειρες μεταλλικές υποστηρίξεις και περιδέσεις.
Οι κυριότερες αιτίες αυτής της παθολογίας ήταν οι εξής:

• Η οξείδωση όλων των υλικών λόγω  των οξειδίων του χαλκού και του μολύβδου τα οποία διαχέονταν στην ατμόσφαιρα λόγω της έλλειψης απορροφητήρων.
• Η υψηλή θερμότητα που αναπτυσσόταν κατά την λειτουργία των μηχανημάτων διάβρωνε τα δομικά υλικά.
• χαμηλή ποιότητα του σκυροδέματος
• Περιστατικά λανθασμένου χειρισμού μηχανημάτων, όπως συγκρούσεις εργαλείων και οχημάτων ή απότομη εκφόρτωση βαρέων υλικών .
• Επίδραση περιβαλλοντικών συνθηκών.

 

 

6. Πρόταση Αποκατάστασης και Επανάχρησης
Στόχοι, σκοπιμότητα και αρχές επέμβασης
Το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου είναι το μοναδικό στο είδος του πάρκο στην Ελλάδα. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει συγκεντρωμένη, τόσο σε μηχανολογικό όσο και σε κτιριοδομικό επίπεδο, η εξέλιξη της μεταλλουργικής βιομηχανίας στον ελλαδικό χώρο.

Τα εργοστάσια των παλαιότερων φάσεων έχουν ήδη αποκατασταθεί και επαναχρησιμοποιηθεί με νέες λειτουργίες που συμβάλουν πλέον στην κοινωνία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα κτίρια στα δυτικά του πάρκου τα οποία είναι πλήρως εγκαταλελειμμένα. Αυτός  ήταν ο λόγος που επιλέξαμε το κτίριο Απαργύρωσης του Μολύβδου ώστε να  εκπονήσουμε μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης του σε εκπαιδευτικό μουσείο βιομηχανικής ιστορίας. Η πρόταση στην οποία καταλήξαμε έχει στόχο την συνύπαρξη του παλαιού με το νέο σε ένα χώρο  εκπαίδευσης και η διατήρησης της τοπικής ιστορικής μνήμης.

Πρώτα από όλα όμως προσδιορίσαμε το πεδίο δράσης, δηλαδή μέχρι που θα μπορούσαμε να επέμβουμε στο θέμα της αποκατάστασης και ύστερα της πρότασης επανάχρησης, δεδομένου ότι το εργοστάσιο αυτό έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω το κτίριο αυτό είναι αποτέλεσμα διαδοχικών επεκτάσεων για την εξυπηρέτηση των αναγκών παραγωγής και εργασίας.
Έτσι διακρίνουμε την ύπαρξη δυο τμημάτων στη «κατασκευή».

• Το πρώτο είναι το κέλυφος με μέτρια έως κακή κατάσταση διατήρησης και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον
• δεύτερο είναι ο πυρήνας δηλαδή το πατάρι με τις λεκάνες επεξεργασίας μόλυβδου και τον υπόλοιπο μηχανολογικό εξοπλισμό.

Το δεύτερο είναι αυτό που κατά την γνώμη μας παρουσιάζει μεγαλύτερη ιστορική αξία και χρίζει μελέτης και σχεδιασμού με κατεύθυνση τη διατήρηση και ανάδειξη του παλαιού σε αντίθεση με το πρώτο που επιλεγούμε να επέμβουμε σε μεγαλύτερη έκταση και με περισσότερη ελευθερία.

Οι σημαντικότερες λειτουργίες που θα στεγάζονται στο νέο μουσείο είναι:
• 8 αίθουσες για 14 εκπαιδευτικά προγράμματα
• Γραφεία διοίκησης
• Αποχωρητήρια προσωπικού και επισκεπτών
• Ιματιοθήκη προσωπικού και επισκεπτών
• Χώρος υποδοχής κοινού
• Εργαστήριο για προετοιμασία προγραμμάτων
• Βιβλιοθήκη για διατήρηση αρχείου
• Πωλητήριο , εκδοτήρια εισιτηρίων
• Κυλικείο
• Αίθουσα συνεδριάσεων
• Χώροι μονίμων και περιοδικών εκθεμάτων
• Χώροι στάθμευσης

ΚΕΛΥΦΟΣ
Τα δευτερεύοντα κτίρια και η ανατολική-κυρία όψη

Τα δευτερεύοντα-βοηθητικά κτίρια (τραπεζαρία ,αποχωρητήρια) στην ανατολική πλευρά προτείνεται να κατεδαφιστούν λόγω της κακής κατάστασης διατήρησης τους. Επίσης πιστεύουμε πώς η απουσία αυτών των μικρών όγκων θα τονώσει αισθητικά την νέα όψη και δεν θα την τεμαχίζει όπως πριν.

Όσο αφορά τα εγκάρσια πλαίσια από οπλισμένο σκυρόδεμα που απαρτίζουν την ανατολική όψη, προτείνεται να διατηρηθούν και αρκετά από αυτά να ανακατασκευαστούν ή να ενισχυθούν διατηρώντας έτσι τη προγενέστερη μορφή .Επίσης προτείνουμε στα εσωτερικά υποστυλώματα των πλαισίων της κύριας όψης να τοποθετηθούν υαλοπετάσματα τα οποία θα συγκρατούν μεταλλικά συστήματα ενώ στα εξωτερικά υποστυλώματα οριζόντιες ξύλινες περσίδες (σε πυκνή διάταξη).
Με κατάλληλο μηχανισμό είναι δυνατό να αλλάζει η κλίση αυτών των περσίδων ώστε να ρυθμίζεται ο φυσικός φωτισμός του εσωτερικού χώρου. Έτσι ο σχηματισμός  των πλαισίων της γερανογέφυρας μπορεί να προσδώσει βιοκλιματικό (παθητικό)  χαρακτήρα στο μουσείο προστατεύοντας το εσωτερικό από τον ήλιο και τη ζέστη κατά τους καλοκαιρινούς μήνες .
Επιπροσθέτως μειώνουμε την επιβάρυνση το κτιρίου από τη δόμηση με συμβατικά-βαρύτερα υλικά δόμησης και ενδεχομένως από επιπλέον κλιματιστικές μονάδες. Ο σχηματισμός περσίδων διαμορφώνει μια όψη χαρακτηριστική και δυναμική που συμβαδίζει με τις αντιλήψεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής .               Φωτο.8    +Φωτο.9

Στέγη κτιρίου
Στην αρχική του κατάσταση το κτίριο της επαργύρωσης στέγαζε μια δίριχτη στέγη με τρεις υπερυψώσεις για εξαερισμό. Στη νέα κατάσταση διατηρούμε τη δράχτη στέγη αντικαθιστώντας τα μεταλλικά ζευκτά που δε επαρκούν στατικά με νέα ιδίου τύπου και μεγαλύτερης διατομής. Το υλικό επικάλυψης της στέγης αντικαθίσταται επίσης με τραπεζοειδή λαμαρίνα που φέρει θερμομόνωση. Με αυτή τη λύση πιστεύουμε πως διατηρούμε τη γενική μορφή της στέγης και το βιομηχανικό ύφος του κτιρίου.

Είσοδοι Μουσείου
Η κύρια είσοδος στο μουσείο παραμένει στην κύρια όψη. Την είσοδο αποτελεί ένα διώροφο κτίριο εκτός του περιγράμματος του μουσείου. Στο ισόγειο του θα υπάρχουν: χώρος υποδοχής με θέα προς όλη την κυρία όψη, πωλητήριο, εκδοτήρια εισιτηρίων, ιματιοθήκη κοινού ενώ στον όροφο γραφεία διοικήσεως. Η δεύτερη και η τρίτη είσοδος βρίσκονται στα αριστερά και στο κέντρο της ανατολικής όψης. Όλες οι είσοδοι έχουν στέγαστρα με ξύλινες περσίδες που στηρίζονται σε μεταλλικό πλαίσιο. Ο στόχος των στεγάστρων είναι καθαρά διακοσμητικός και είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να διακρίνονται πιο εύκολα οι είσοδοι σε μία τέτοια όψη μεγάλων διαστάσεων.  

Εξωτερική Δεξαμενή
Η εξωτερική δεξαμενή προτείνεται  να διαμορφωθεί σε αμφιθέατρο. H κατεύθυνση των 229 καθισμάτων θα είναι προς την ανατολική όψη. Το κεκλιμένο του πατώματος θα εξασφαλίζεται από ένα μεταλλικό φορέα με δάπεδο από ξύλινες σανίδες. Το αμφιθέατρο  θα στεγάζεται από μεταλλικό δίριχτο και ανισοσκελές χωροδικτύωμα με υαλοπετάσματα. Το ύψος του φτάνει το 1.30μ από την εξωτερική στάθμη του εδάφους. Οι δυο προσβάσεις στο αμφιθέατρο επιτρέπουν την είσοδο στο κοινό από τον περιβάλλοντα χώρο αλλά και από το εσωτερικό του μουσείου , μέσω υπόγειου διαδρόμου ,απευθείας στο αμφιθέατρο.

                                                                                                                                       
Στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (πυρήνας)
πατάρι
 Όσο αφορά το πατάρι διαπιστώθηκε πως έχει υποστεί αρκετές διαβρώσεις. Η πλάκα του προτείνεται να αποξυλωθεί και τη θέση της θα πάρει νέο πάτωμα (πλατφόρμα) σε ύψος 3.15μ από το δάπεδο του ισογείου ,με μεταλλικό φορέα. Ταυτόχρονα ο μεταλλικός φορέας θα στηρίζει το πλινθόκτιστο περίβλημα των λεκανών διήθησης. Το δάπεδο της πλατφόρμας θα είναι βιομηχανικού τύπου με παρεμβολή τμημάτων γυάλινου δαπέδου .Έτσι θα υπάρχει οπτική επαφή του επισκέπτη με τον εξοπλισμό στο ισόγειο και θα γίνεται περισσότερο κατανοητή η λειτουργία του παλιού εργοστασίου.

 Οι οκτώ αίθουσες των προγραμμάτων θα τοποθετηθούν σε σειρά κατά μήκος της δυτικής πλευράς στο επίπεδο της νέας πλατφόρμας (+3.15μ). Οι αίθουσες θα χωρίζονται μεταξύ τους με κινητά ξύλινα φύλλα που θα αναρτώνται και θα σύρονται επάλληλα σε ειδικούς μηχανισμούς από την οροφή των αιθουσών. Τα χωρίσματα θα επιτρέπουν την συνένωση των οκτώ η και λιγότερων αιθουσών όταν το απαιτεί η περίσταση, προσδίδοντας έτσι πολυμορφία και ευελιξία στο χώρο. Η πρόσβαση είναι εφικτή μέσω δύο μεταλλικών κλιμάκων και ενός ανελκυστήρα. Ο ανελκυστήρας ανυψώνεται με την βοήθεια του υπάρχοντος εργοστασιακού γερανού και θα εξυπηρετεί τους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ικανότητες.

Οι άλλοι χώροι
Μία δεύτερη μεταλλική διώροφη κατασκευή ,ύψους 5.90μ και πλάτους 4.00μ θα στεγάζει στο ισόγειο το μηχανοστάσιο ,το εργαστήριο , την αποθήκη ενώ ο όροφος θα φιλοξενεί τη βιβλιοθήκη και αίθουσα υπολογιστών.
Μία τρίτη μεταλλική διώροφη κατασκευή θα αναπτύσσεται στη βόρεια πλευρά (με ύψος 5.90μ και πλάτος 5.85 μ),λειτουργεί ως προέκταση του παταριού στη πλευρά αυτή. Στο ισόγειο βρίσκονται: τα δύο αποχωρητήρια ανδρών, δύο γυναικών και ένα κυλικείο ενώ στον όροφο: κουζίνα-ιματιοθήκη και αποχωρητήρια προσωπικού.

Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην πρόταση επανάχρησης:

• μεταλλικές δοκοί τύπου HEB,IPN
• ξύλο iroko (περσίδες όψης και σανίδες δαπέδου)
• ξύλινα πετάσματα από κόντρα πλακέ θαλάσσης(χωρίσματα αιθουσών)
• υαλοπετάσματα ασφαλείας( κύρια όψη & δάπεδα )
• γυψοσανίδα 10 εκ (διαμόρφωση χώρων)
• τραπεζοειδής λαμαρίνα πάχους 5εκ. με μόνωση πολυουρεθάνης .

 

Για την ολοκλήρωση αυτής της πτυχιακής εργασίας χρειάστηκε πολύ χρόνος, κόπος και μεράκι από εμάς τους σπουδαστές. Αυτό  διότι είχαμε υπόψη μας πως αυτή η μελέτη ίσως ήταν η μοναδική που είχε γίνει για το εργοστάσιο. Η εργασία αυτή μπορούσε λοιπόν να συμβάλλει στην υλοποίηση του στόχου που ήθελαν να επιτύχουν οι φορείς του ΤΠΠΛ, τη δημιουργία ενός βιοτεχνικού και βιομηχανικού εκπαιδευτικού μουσείου. Κάποια τμήματα αυτής της μελέτης ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί στην οριστική μελέτη της επανάχρησης. Για την έγκριση αυτής της πτυχιακή εργασία χρειάστηκε να έρθουν σε συνεργασία τρεις κρατικοί φορείς, το Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών, το Ε.Μ.Π. και το Β.Β.Ε.Μ.

 

Η υπεύθυνη καθηγήτρια:
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, Αρχιτέκτων Μηχανικός, καθηγήτρια του τμήματος Ανακαίνισης & Αποκατάστασης Κτιρίων-Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών

Οι φοιτητές:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΙΟΦΑΓΟΣ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών
φοιτητής τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης. ( e.mail: Liof_Arch@yahoo.gr)
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΞΕΝΟΣ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών
φοιτητής school of ARCHITECTURE –Southbank University of London
ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, διπλωματούχος τμήματος Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών, φοιτητής του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών.

 

Διπλωματικές & Ερευνητικές Εργασίες - Το greekarchitects.gr, προτείνει μια  θεματική ενότητα, στην οποία παρουσιάζονται πτυχιακές ή ερευνητικές εργασίες φοιτητών από σχολές πολυτεχνείων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Οι ενδιαφερόμενοι /νες μπορούν να μας στείλουν την διπλωματική τους εργασία.

 

Παρουσιάστηκε στο τμήμα «ανακαίνισης και αποκατάστασης κτηρίων» του Ατει Πατρών