Το “πρότυπο” πανεπιστημιακό χωριό στο Περτούλι καταρρέει...

Το συγκεκριμένο συγκρότημα προορίζονταν για φιλοξενία πανεπιστημιακών και φοιτητών της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αυτοί σήμερα, φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι στις εγκαταστάσεις παλαιού σανατορίου, για την παρακτική εκπαίδευσή τους!

Παρά το ότι η «Αναπτυξιακή» του Δήμου Πύλης ανακίνησε το θέμα πέρυσι, άκρη δεν βγαίνει καθώς η διαχείρισή του ανήκει αποκλειστικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Το χωριό παραμένει κυριολεκτικά στοιχειωμένο από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90,  όταν το Α.Π.Θ., το οποίο και διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος του δάσους Περτουλίου, αποφάσιζε να υλοποιήσει ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο το οποίο στην πλήρη εξέλιξή του (... και εφόσον εφαρμοζόταν τελικά) θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης για τον ευρύτερο ορεινό όγκο, αλλά και το Νομό Τρικάλων.

Στην καρδιά του δάσους του Περτουλίου, αν οδηγήσει κανείς μέσα από δασικό δρόμο και... μερικές εκατοντάδες μέτρα και εκτός αυτού, φτάνει στο πρότυπο «χωριό» το οποίο είχαν οραματιστεί οι Πανεπιστημιακοί. Παραδοσιακά οικήματα, φτιαγμένα με πέτρα και ξύλο, σπίτια, γραφεία, συνεδριακοί χώροι, υποσταθμός της ΔΕΗ για την εξασφάλιση παροχής ρεύματος και όλες οι άλλες απαραίτητες υποδομές, βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στο δάσος. Όπως λένε οι ντόπιοι, οι οποίοι είχαν δουλέψει μεροκάματα για την κατασκευή αυτών των οικημάτων, τούτα προορίζονταν για την φιλοξενία καθηγητών και φοιτητών, προκειμένου να πραγματοποιούν σειρά μελετών για το περιβάλλον, αλλά και για την διεξαγωγή συνεδρίων. Ωστόσο το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο, εγκαταλείφθηκε, άγνωστο για πιο λόγο. Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια εκεί, ωστόσο οι εγκαταστάσεις παραμένουν στο έλεος των καιρικών συνθηκών.

"Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας πανεπιστημιακού δασικού χωριού στο δάσος Περτουλίου (που είναι πανεπιστημιακό), πραγματοποιήθηκε στη δεκαετία του '50. Τότε, το σχέδιο περιορίστηκε σ' έναν πυρήνα κτηρίων, που περιελάμβανε το πανεπιστημιακό δασαρχείο, το δασοφυλάκειο, τη λέσχη και το σταθμό χωροφυλακής. Οι φοιτητές δασολογίας διέμεναν στο παλιό σανατόριο στην καρδιά του δάσους, ενώ για τους καθηγητές της σχολής, λίγο αργότερα προστέθηκε κτήριο σαλέ.

Το έργο εκείνο ανατέθηκε στον καθηγητή Δημήτριο Πικιώνη και ολοκληρώθηκε σε διάστημα τριών ετών, από το 1953 έως το 1956. Είναι από τα αγαπημένα του δημιουργού. Χαρακτηρίζεται από την άριστη προσαρμογή των κτηρίων, από πέτρα και ξύλο, στο δασικό περιβάλλον της περιοχής, ενώ η κλίμακα των κατασκευών εξυπηρετεί το μέτρο της ενότητας στα πλαίσια της φυσικής ολότητας. Σχέδια των κτηρίων από τον Πικιώνη και φωτογραφία του πανεπιστημιακού Δασαρχείου παρατίθενται".

του Αντώνιου Β. Καπετάνιου
Πηγή: www.Trikalavoice.gr, 3-11-2012