Προς ένα κοινωνικό σχολείο

Φοιτητής : Γεώργιος Κοκκόρης
Επιβλέποντες Καθηγητές : A.Πάνος ,Β. Κανελλόπουλος
Αρχιτεκτονική σχολή : Αθηναϊκός Καλλιτεχνικός - Τεχνολογικός Όμιλος
Σχεδιαστική Άσκηση : Επανάχρηση ανενεργών κτιρίων αστικού ιστού
Ημερομηνία παρουσίασης : 2013

Ο Πειραιάς είναι μια πόλη στην πρώτη γραμμή της φτώχειας και της ανεργίας. Είναι μια πόλη που τα τελευταία χρόνια υποφέρει από περιβαλλοντική και πολιτιστική υποβάθμιση. Πρόσφατες στατιστικές έδειξαν ότι έχει μερικές από τις φτωχότερες γειτονιές της Ελλάδα. Ο τομέας της εκπαίδευσης είναι ένα από τα πιο αναπτυσσόμενα προβλήματα με τα σχολεία και πανεπιστήμια, όπως το μουσικό σχολείο, 2ο Εσπερινό ΕΠΑΛ να απειλούνται με κλείσιμο, φέρνοντας λουκέτο σε σύνολο 16 τομέων της εκπαίδευσης. Στην αντίπερα όχθη όμως ο Πειραιάς διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα κοινωνικών υπηρεσιών στην Ελλάδα με δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής κουζίνας και προγραμμάτων κοινωνικής μάθησης.

Για να αντιμετωπιστεί αυτό το αυξανόμενο πρόβλημα στην περιοχή, το πρόγραμμα προτείνει τη δημιουργία ενός κοινωνικού σχολειού μικρής κλίμακας που αποτελείται 4 τάξεις ανοικτού τύπου. Αυτές η μονάδες μπορούν να λειτουργήσουν από εθελοντικές ομάδες σπουδαστών με σκοπό να διεξάγουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. O κύριος στόχος αυτής της πολιτικής είναι να διασφαλιστεί ότι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι προσβάσιμη σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας.

Χωρικά, το έργο επιλύεται μέσα από 4 ξεχωριστούς όγκους που λειτουργούν ως σταθμοί μάθησης μέσα σε ένα μεγαλύτερο δίκτυο. Αυτές οι 4 αίθουσες χωρίζουν το σημείο παρέμβασης σε δύο κύριους τομείς που διαπραγματεύονται τη σχέση μεταξύ εκπαίδευσης και κοινωνίας. Η δίοδος μέσω γεφυρών πάνω από το στοιχείο του νερού συνδέει το χώρο του σχολείου με ένα δημόσιο πάρκο με αποτέλεσμα να ενισχύεται η σύνδεση μεταξύ φυσικού και τεχνητού, αλλά επίσης δικαιώνει και τον αρχικό στόχο του κτιρίου Ζαχαρίου ως ένας χώρος κοινωνικής διασύνδεσης.